Poprzez Niepokalaną musimy zdobyć dla Jezusa wszystkie dusze, które istnieją na świecie i które będą istnieć… Wszystkie środki byle godziwe – więc jakie były, i będą. Niech te najlepsze wynalazki i urządzenia służą najpierw Jej, dla Jej chwały – św. Maksymilian Maria Kolbe.
Nasza działalność apostolska wypływa z całkowitego oddania się Niepokalanej i pragnienia, by zdobyć dla Niej wszystkie dusze. Zgodnie z duchowością Rycerstwa Niepokalanej (MI), która jest naszym charyzmatem, podejmujemy zadania, które powierza nam Kościół. Zgromadzenie MI stara się realizować pragnienie naszego duchowego Ojca - św. Maksymiliana i dlatego zakładamy Niepokalanowy za granicą, a w przyszłości na całym świecie. Nie będziemy spokojne, dopóki tego celu nie osiągniemy, to znaczy dopóki cała ludzkość na świecie nie stanie się własnością Niepokalanej.
Jako siostry MI podejmujemy różne prace apostolskie. Wszystko, co czynimy, wykonujemy w duchu całkowitego oddania się Niepokalanej. W Jej Sercu składamy wszystkie swoje modlitwy, prace, radości, ofiary, cierpienia, ofiarując je w intencji nawrócenia i uświęcenia wszystkich ludzi. W ten sposób pragniemy ratować dusze dla Niepokalanej, a przez Nią dla Najsłodszego Serca Jezusowego. Oddając się Maryi, oddajemy się Chrystusowi i Jego Kościołowi. Poprzez podejmowane prace apostolskie pragniemy wychodzić naprzeciw naglącym potrzebom współczesnego Kościoła.
Jako duchowe córki św. Maksymiliana pracujemy także w mediach. W obecnym czasie, w którym zdobycze techniki i cywilizacji stają się powszechnie dostępne, dostrzegamy pilną potrzebę wykorzystania środków społecznego przekazu do celów ewangelizacyjnych.
Dostrzegając konsumpcyjny charakter życia współczesnego świata, który nie sprzyja rozwojowi życia religijnego i dosięga nawet najmłodszych, podejmujemy prace na polu edukacji, zwłaszcza zaszczepiając w młodych sercach ducha Rycerstwa Niepokalanej. Chcemy przez to ukazać im piękno Bożego świata i pomóc im doświadczyć miłości i dobroci samego Boga. Wierzymy mocno, że Niepokalana nie pozwoli zginąć tym, którzy oddają się w Jej Matczyną opiekę.
Kolejną naglącą potrzebą, która jednocześnie jest dla nas wezwaniem, są ludzie chorzy. Kościół patrzy z podziwem i wdzięcznością na liczne osoby konsekrowane, które niosąc pomoc chorym i cierpiącym, wnoszą ważny wkład w Jego misję. Kontynuują one posługę miłosierdzia Chrystusa, który <przeszedł…dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich> (Dz 10,38) (VC 83). Kościół cierpiący jest cenną cząstką Mistycznego Ciała Chrystusa i najbardziej odzwierciedla Jego oblicze, dlatego praca wśród chorych jest dla nas nie tylko służbą, ale i wielką łaską. Nie tylko chcemy przynosić ulgę cierpiącemu ciału, ale także staramy się ukazywać chorym głęboki sens ich cierpienia, które przeżywane w zjednoczeniu z Jezusem cierpiącym nabiera wymiaru nadprzyrodzonego, zbawczego.
Przed nami wiele zadań w wielu dziedzinach. Tam wszędzie, gdzie jest człowiek, winno docierać się z Ewangelią, nieść Chrystusa, ukazywać Boże prawdziwe wartości. Pragniemy jako narzędzia w rękach Niepokalanej dotrzeć do każdej ludzkiej duszy i w ten sposób przyspieszyć triumf Niepokalanego Serca Matki Bożej na całym świecie.
Wszędzie, gdzie tylko się znajdujemy, pragniemy szerzyć cześć i miłość do Niepokalanej. Same żyjąc duchem całkowitego oddania się Maryi, staramy się tym oddaniem promieniować na innych. Zaszczepiając w ludzkich sercach miłość do Maryi i oddając wszystkich pod Jej macierzyńską opiekę, wierzymy, że to właśnie Ona doprowadzi ich najszybciej do Jezusa.